Nu pas het besef dat ik echt ver van huis ben.

In mijn vorig verslag ben ik nog iets spannends vergeten te vertellen. We zijn aangehouden door de politie van Atlanta. Wij reden met onze auto richting Coca-Cola en toen werden achter ons de zwaailichten van een politie wagen aangezet. Het was dus voor ons!
Als je door de politie aangehouden wordt, moet je meteen stoppen op de weg, in je auto blijven zitten en wachten tot de politieagent naar jou toekomt. Als je uit de auto stapt kun je een kogel in je been krijgen. Ze denken dan dat je weg wilt vluchten.
Wat was er nu aan de hand? Wij hebben nu een tijdelijk kentekenplaat waarmee we een maand nadat we de auto gekocht hebben mogen rondrijden. De politie had ons aangehouden om deze gegevens te controleren. Het was uiteindelijk zelfs een hele aardige vrouw. Ze had ons geholpen met de weg te wijzen richting het office van de kentekenplaten. Ik kreeg het wel benauwd toen we aangehouden werden, mijn god. Ik dacht dadelijk wordt de auto in beslag genomen ofzo, om wat voor een reden dan ook. Het is dus gelukkig allemaal goed afgelopen.

Maandag was het roze maandag op Tilburg kermis in Nederland. Hier was ik wel graag bij geweest. Het zag er echt heel gezellig uit. In plaats daarvan ben ik hier het huis gaan poetsen en heb ik een kaart geschreven voor mijn schatje. Dit was de eerste kaart, maar zeker niet de laatste die ik ga verzenden vanuit The U.S.A.
Hierna ben ik naar Dennis en Robin gereden om samen naar de Georgia State Capitol te gaan. Dit is een groot overheidsgebouw met een mega grote gouden koepel. Dit is natuurlijk wel leuk om te bekijken (dachten we). Maar nee, het was echt dodelijk saai. Wij waren de enige bezoekers in het gehele gebouw. Het ging een beetje over de geschiedenis van Atlanta en over het regeren van de staat Georgia. Er hing echt een saaie sfeer. Geen leuk museum dus.

Na dit bezoek zijn we naar de winkel gegaan om eten te halen en hebben we daarna samen gegeten in de hotel kamer van Dennis en Robin. Erg gezellig dagje dus.

Dinsdag ben ik voor het eerst buiten gaan sporten sinds ik in Amerika ben. Het was warm! Niet normaal. Lekker veel gezweet tijdens het hardlopen. Buiten het park is er geen mooie natuur om in te sporten, er zijn alleen maar veel wegen en struiken. Om lekker buiten te sporten moet je toch echt in een park zijn hier.

Woensdag heb ik in de morgen gewerkt en daarna hebben Nikki en ik een alcohol informatie ochtend gehad van mijn manager. Dit was echt heel erg grappig om een keer mee te maken. Amerikanen zijn echt heel streng met alcohol. Je mag hier pas alcohol drinken als je 21 jaar bent. Wij hebben dus momenteel een probleem, we kunnen geen wijntjes drinken. Maar op deze informatie ochtend moesten wij ook een toets maken, of we wel alcohol mochten schenken. Deze toets hebben Nikki en ik samen gemaakt en we hebben samen met andere collega’s overlegd over de antwoorden tijdens de toets.. Maar het hoogte punt moet nog komen! Toen we aan de manager, de organisator van deze ochtend, vroegen wat een vraag was. Gaf die gewoon het antwoord, net zoals bij meerdere vragen. Als wij die toets niet gehaald hebben dan weet ik het ook niet meer, haha.

Na deze toets zijn Nikki en ik, Dennis en Robin op gaan halen om naar Atlanta Zoo te gaan. Dit feest ging niet door. Toen we aan de kassa stonden hadden wij nog een half uur voordat het park ging sluiten. Dit was natuurlijk veel te kort. we zijn toen naar een park gereden met daarbij een botanische tuin. In dit park hebben we even rond gelopen en zagen we de grote torens van Atlanta.
’s Avonds zijn we gaan eten bij een chinees restaurant in de buurt van het hotel waar Robin en Dennis werken. Dit was echt een heel lelijk chinees restaurant, het was wel lekker. De bediening was niet echt heel goed, deze mevrouw had zelfs ook nog eens 18% fooi bijgerekend. Dat is normaal hier in Amerika, maar ik vind dat ze dat wel moeten verdienen. Zij heeft dus geen 18% gekregen, maar iets minder. Dat vond ze niet zo leuk! Voor wat hoort wat vind ik.

Tijdens deze dag heb ik veel meegekregen vanuit Nederland, dat de lichamen van de slachtoffers van MH17 in Nederland zijn gearriveerd om 4 uur Nederlandse tijd was er één minuut stilte. Deze hebben Nikki en ik ook bij de bijeenkomst gehouden in het hotel. Het was hier toen 10 uur ’s morgens. Het was echt een hele rare dag. Heel veel indruk heeft het achtergelaten op mij. Al die lijkwagens over de snelweg, al het verkeer wat langzaam reed, de mensen langs de kant en de bloemenzee!

Donderdag zijn we met de auto naar de garage gegaan om hem helemaal te laten keuren. En ja! Hij is goed gekeurd. We kunnen er overal mee naar toe rijden. We hebben wel bijna 3 uur moeten wachten tot die eindelijk klaar was. In deze tijd zijn we naar de Starbucks gegaan.

Vrijdag heb ik ’s morgens gewerkt en 's middags heel de dag aan het zwembad gelegen, lekker even bijkleuren. Lekker relaxed dagje dus.

Zaterdag was het echt prachtig weer. Geen wolkje aan de lucht en volop zon, heerlijk! Dit is nou echt vakantie gevoel. Ik heb heel die middag samen met Nikki aan het zwembad gelegen. Daarna ben ik naar het centrum gereden om Dennis op te halen. Tijdens het rijden had ik pas voor het eerst het echte besef dat ik hier in Amerika zit en dan ook nog eens voor 10 maanden. Eindelijk is het besef er. Het duurde iets meer dan een maand, maar beter laat dan nooit hè, haha.
Toen ik bij Dennis was, zijn we naar Downtown Atlanta gegaan. Hier heb ik mooie foto’s gemaakt van de stad. Daarna zijn we bij een skybar wat gaan drinken. Hier was een besloten feest, maar we deden net of we de domme toeristen waren en zijn gewoon naar boven gegaan. Toen we daar aankwamen was er een reünie georganiseerd voor een school. We kwamen aan de praat met de organisatie en ze zeiden dat we gewoon er tussen moesten gaan staan, een beetje socializen. Ze hadden een cocktailbar gemaakt waarvan wij ook gebruik konden maken. Ik had geen alcohol gepakt omdat ik met mezelf had afgesproken om de eerste twee maanden in Amerika geen alcohol te gaan drinken. De verleiding was echt heel groot, maar het is me gelukt.
Toen we de mensen hadden gesproken en de cocktailbar geplunderd hadden, zijn we naar de enige echte skybar gegaan van Atlanta. Deze skybar is gevestigd op de 72e verdieping van The Westin hotel. Dit is echt een beleving. Er zit een restaurant en een bar die ronddraaien. In 30 tot 40 minuten heb je heel de stad gezien terwijl je aan tafel zit. Je draait dus in het gebouw met de klok mee. Toen wij er waren hadden we ook een erg mooie zonsondergang. Hier ga ik vaker heen!

Zondag ben ik samen met Nikki naar Zoo Atlanta gegaan. Dit was erg leuk om een keer te zien, maar niet voor een tweede keer. Ze hadden de hokken van de dieren niet zo heel mooi aangekleed en waren ook best klein. Beetje zielig voor de dieren daar met die hitte. We hadden speciale tickets gekregen waarmee we in een treintje het gehele park konden zien. We voelde ons weer helemaal kind, haha.

Hierna zijn we naar de winkel gegaan om boodschappen te doen. Het eten is hier toch echt duurder dan in Nederland. Vooral de verse producten zijn hier erg duur. Daarom kopen wij veel groente ingevroren in. Dit is een stuk goedkoper. Het uit eten is hier niet duurder dan in Nederland. In sommige restaurants is het zelfs veel goedkoper. De grote ketens waar ze fastfood verkopen zijn echt goedkoop. Maar ga je naar een wat meer chique restaurant, betaal je het zelfde of soms nog meer. Als je de prijzen op de menukaart ziet komt hier nog wel Tax bij. Dit is bij alle prijzen in Amerika, ook in een winkel. Alles wordt aangegeven zonder Tax.
Het huishouden gaat ons goed af samen. We doen iedere dag wel iets. Stofzuigen, poetsen, kleren wassen, strijken, opruimen en/of dweilen. Nu ervaar je pas hoe het is om alles voor je zelf te regelen. Huishouden, boodschappen, rekeningen betalen en koken. Het koken gaat mij niet zo heel goed af. Ik moet vaak ’s avonds alleen eten, omdat Nikki ’s avonds moet werken. Dan heb ik vaak geen zin om te koken. Dan is het vaak een simpel soepje, een pizza of zoiets. Als we samen vrij zijn gaan we graag samen uit eten of met de andere mensen uit Nederland. We hebben al vele verschillende soorten restaurant gehad, maar tot nu toe vind ik het eten in het hotel van Robin en Dennis nog steeds het best. Echt top sushi hebben ze daar!

Waar ik een hekel aan heb is om ’s avond alleen thuis te zitten voor de tv, dit probeer ik dan ook zo min mogelijk te doen. Ik ga dan sporten, naar Dowtown, lopen langs de rivier of bezig zijn met de foto’s die ik hier gemaakt heb.

Dit was de week alweer. Wanneer mijn volgende verslag komt weet ik nog niet precies. Heb komende week veel vrij dus hoop weer veel te gaan zien en te gaan doen.

See you later.